Karol Bolesław Tupalski urodził się 29 kwietnia 1870 roku, zmarł w 1943 r. Rodzina Tupalskich miała mocne tradycje wojskowe, ojciec Władysław był generałem-majorem armii rosyjskiej, w armii rosyjskiej (potem w Wojsku Polskim) służyli także bracia Andrzej i Konstanty. Ukończył Nikołejewski Korpus Kadecki i Nikołajewską Szkołę Kawalerii w St. Petersburgu [1]. Służył w armii Imperium rosyjskiego, uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej i I wojny światowej, w roku 1916 awansowany na pułkownika armii rosyjskiej. 30 października 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Generalnego Inspektoratu Jazdy. 19 grudnia 1919 roku został przeniesiony z Generalnego Kwatermistrzostwa do Dowództwa Powiatu Etapowego Słuck na stanowisko dowódcy. 29 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był wówczas nadal dowódcą Powiatu Etapowego Słuck. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru. W 1923 roku mieszkał w Brześciu nad Bugiem. Pochowany na Cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie [2][3][4]
- Strona Oficerowie Rosyjskiej Armii Imperialnej: https://ria1914.info/
- Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 99 z 1919 roku, poz. 4352.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 400.
- Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1580.
Ś. P. Karol Tupalski Płk. W.P. 1870-1943