Stanisław Rodziewicz ps. Warneńczyk – uczestnik walk o Wilno w 1944 roku, więziony w sowieckich łagrach do 1953 roku. Urodzony w 1923 r. we wsi Żygi gminy Bieniakonie w powiecie Lidzkim. Świadek Września 1939 r. i wywożenia Polaków na Syberię. Jak wspominał, w końcu 1943 roku trafił do oddziału AK, dowodzonego przez por. Stanisława Szabunię ps. Licho. Rzemiosła żołnierskiego, m. in. strzelania z karabinu i pistoletu maszynowego, uczył się pod wsią Raduń, w latach przedwojennych będąc harcerzem już ćwiczył strzelanie. Z tego względu został skierowany do żandarmerii i przydzielony do ochrony dowódcy 2. batalionu 77 pp Okręgu Nowogródzkiego kpt. Jana Borysewicza ps. Krysi, którą stanowili prócz niego, jak wspominał, Bogiński z Jaszun i Zarzycki. Po walkach o Wilno Rodziewicz przybył do miejsca zbiórki wszystkich oddziałów AK – w Wołkorabiszkach. Stamtąd już osaczeni przez Sowietów szli do Puszczy Rudnickiej. Niestety, zostali okrążeni, przypędzeni do Miednik i stamtąd wywiezieni do Kaługi, skąd uciekł. Do 1948 r. posługiwał się fałszywym nazwiskiem Radzikowski i uczestniczył w działaniach konspiracyjnych. Stanisław Rodziewicz został ponownie aresztowany w 1949 r. przez NKWD i wywieziony do łagru m. Stalińsk w obwodzie kiemierowskim, gdzie przebywał prawie 5 lat. W 1953 r. po śmierci Stalina po zwolnieniu z łagru wrócił do Wilna. W 2005 r. odznaczony Krzyżem Zesłańców Sybiru. Zmarł 9 czerwca 2017 roku w Wilnie.