Grób żołnierza AK Felicjana Marynowskiego ps. Blok w Łoźnikach

Felicjan Marynowski ps. Blok, s. Jana, ur. w 1908 r. w Nowej Wilejce. We wrześniu 1939 r. walczył z Niemcami w obronie granic Polski w szeregach wojska polskiego. Po klęsce wrześniowej wrócił do domu rodzinnego, aby od roku 1942 włączyć się do oddziałów AK. Piąta brygada żołnierzy Armii Krajowej w znacznym stopniu przyczyniła się do wyzwolenia Wileńszczyzny. W ręce NKWD trafił 36-letni Felicjan, wtedy ojciec dwóch małych córek. W więzieniu na Łukiszkach był on niejednokrotnie badany i torturowany. Podczas przewożenia go na przesłuchanie do innego miejsca uciekł spod ochrony. Ukrył się we wsi Wiktoryszki w domu gospodarza Paszkiewicza. Gdy dom został otoczony przez oddział enkawudzistów, Felicjan wiedział, że żywym stąd nie wyjdzie. Trafnymi strzałami położył kilku żołnierzy, sam wszedł na dach, gdzie też dosięgły go dziesiątki kul wroga. Zginął w walce z NKWD jesienią 1944 r. bohatera z V brygady żołnierzy Armii Krajowej. Więzionemu przez NKWD Marynowskiemu udało się uciec z więzienia na Łukiszkach, jednak, niestety, złapany ponownie, został rozstrzelany, rozdarty w strzępy kulami enkawudzistów. Wileńska rodzina Marynowskich w ciągu dziesięcioleci nie wiedziała o miejscu pochówku ich ojca i męża. Poszukiwania rozpoczęte już po upadku na Litwie komunizmu zaprowadziły rodzinę na wiejski cmentarz w Łoźnikach, zaledwie kilkanaście kilometrów od Wilna. Dopiero w 2002 roku po ekshumacji szczątków z zapomnianego grobu córki „Bloka” Felicjana Marynowskiego mogły pożegnać się ze swoim ojcem i naszym bohaterem. Podczas uroczystości pogrzebowej pośmiertnie nadano Felicjanowi Marynowskiemu stopień porucznika oraz nagrodzono Krzyżem za Wolność i Niepodległość z Mieczami i Medalem Wojska^[1].

[1] Tarasiewicz S., Najwierniejsi synowie Ojczyzny — Żołnierze Wyklęci, http://kurierwilenski.lt/2014/02/28/najwierniejsi-synowie-ojczyzny-zolnierze-wykleci/