Nad brzegiem Niemna w Druskienikach zachował się wysoki metalowy krzyż na betonowym postumencie. Obok sześć ram betonowych, pozbawionych krzyży.
Polacy, których tu pochowano, prawdopodobnie służyli w armii carskiej, może byli żołnierzami pilnującymi pobliskiej strażnicy. W sumie od 1914 r. na cmentarzu położonym w lesie w pobliżu Wyspy Miłości pochowano 126 Polaków. W 1915 roku, w czasie pierwszej wojny światowej, wojska niemieckie zajęły Druskieniki. W latach 1919-1920 oddziały Wojska Polskiego toczyły w okolicy Druskienik walki z Litwinami i Armią Czerwoną. Według miejscowej tradycji jest to cmentarz żołnierzy polskich poległych w latach 1918-1920. Wg. J. Surwiło spoczywa tu 164 żołnierzy polskich poległych we wrześniu 1920 r. podczas walki o przeprawę mostową w pogoni za bolszewikami rozbitymi pod Warszawą[1]. Marszałek Józef Piłsudski, w czasie swoich pobytów w Druskienikach, często odwiedzał ten leśny cmentarz. Z jego też polecenia w 1933 r. postawiono tu solidny żelazny krzyż, który stoi do dziś, nadżarty korozją.
Wg. relacji Pani Sokołowskiej z Druskienik: „Miedzy wyspą a krzyżem był most. Nad Niemnem były okopy z I wojny światowej, wykorzystane podczas II wojny światowej. W 1914 roku w miejscu metalowego krzyża pochowano ponad 50 osób. Byli tam pochowani żołnierze różnych narodowości. W gazecie „Niwa” z 1914 roku było zdjęcie z uroczystości, którą prowadził pop Kotowicz. W małych grobach pochowano żołnierzy KOP, którzy polegli w walce z kontrabandą. (relacja z 03.09.2010 r.).
[1] Surwiło J., Spacerkiem z Marszałkiem po Żmudzi, Wilnie i Wileńszczyźnie. Zdarzenia, fakty, anegdoty, Wilno, 2009, str. 91
Napis na płycie: "Módlcie się za nami ! 1914" / napis na krzyżu: "Kwiecień 1933" Na cementowym wypełnieniu płyty umieszczono dwie daty: "1914" i "1918"