Krzyż ustawiono tam z dedykacją dla powstańców styczniowych, ale niestety nie ma o tym żadnej informacji, na tabliczkach są wyłącznie teksty poświęcone samemu Bohuszewiczowi i innym działaczom białoruskim. W dn. 29 03 2003 r. we wsi Świrany koło Rukojń staraniem Jurija Gila, przewodniczącego Stowarzyszenia Białoruskiej Mowy Ziemi Wileńskiej, został wzniesiony katolicki krzyż, jako dowód wdzięczności powstańcom styczniowym. W powstaniu uczestniczył urodzony w tej miejscowości klasyk białoruskiej literatury Franciszek Bohuszewicz.
Franciszek Bahuszewicz, (ur. 21 marca 1840 w folwarku Świrany, w powiecie wileńskim, guberni wileńskiej; zm. 28 kwietnia 1900 w Kuszlanach na Białorusi) – białoruski pisarz, poeta, adwokat, uczestnik powstania styczniowego po polskiej stronie. Zapoczątkował nurt realizmu krytycznego w literaturze białoruskiej, w twórczości inspirował się folklorem białoruskim. Używane pseudonimy literackie: Maciej Buraczok i Symon Rewka spod Borysowa. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Został ochrzczony w kościele w Rukojniach. W 1846 roku rodzina Bahuszewiczów przeniosła się do folwarku Kuszlany k. Oszmiany. Pracował jako nauczyciel we wsi Dociszki, w powiecie lidzkim. Tu zastał go wybuch powstania styczniowego. Podczas bitwy z wojskiem rosyjskim w Lasach Augustowskich Bahuszewicz został ranny. Od śmierci uratowali go włościanie. Po stłumieniu powstania, dzięki protekcji uniknął zesłania na Sybir. Opuścił strony rodzinne i udał się na Ukrainę, dzięki Janowi Karłowiczowi w 1865 roku wstąpił do Nieżyńskiego Liceum Prawa. W 1868 roku ukończył naukę i od 1869 roku pracował w różnych instytucjach sądowych, głównie na Ukrainie. W 1884 roku, po ogłoszeniu amnestii dla powstańców z 1863, powrócił i został adwokatem przy Wileńskim Sądzie Okręgowym. Zmarł 28 kwietnia 1900 roku w swych rodzinnych Kuszlanach, a jego pogrzeb odbył się 1 maja 1900. Mogiła poety znajduje się w Żupranach w rejonie oszmiańskim.