Jan Grycka, szeregowy I Dywizji Piechoty Legionów, zginął 2 maja 1919 r. Miejsce pochówku oznaczone stelą od frontu ścięta ukośnie. Front kompozycyjnie podzielony na dwie partie: w górnej, na całej szerokości wyryty krzyż grecki, w dolnej inskrypcja ryta. Dwie pierwsze litery inskrypcji ujmują dolne ramię krzyża.
Paweł Żaczek, szeregowy 6. Pułku Piechoty Legionów im. J. Piłsudskiego, zmarł z powodu odniesionych ran 29 kwietnia 1919 r. w Wilnie[1] Miejsce pochówku oznaczone stelą od frontu ścięta ukośnie. Front kompozycyjnie podzielony na dwie partie: w górnej, na całej szerokości wyryty krzyż grecki, w dolnej inskrypcja ryta. Dwie pierwsze litery inskrypcji ujmują dolne ramię krzyża.Więcej oGrób Pawła Żaczka[…]
Franciszek Nieszczułkowski (Nieszczółkowski), żołnierz Wojska Polskiego, szeregowy 3. kompani karabinów maszynowych, 1. pułku piechoty legionów. Data urodzenia nieznana, według kartoteki Wacława Wejtki Franciszek Nieszczułkowski poległ 19 kwietnia 1919 r. Miejsce pochówku oznaczone stelą od frontu ściętą ukośnie. Front kompozycyjnie podzielony na dwie partie: w górnej, na całej szerokości wyryty krzyż grecki, w dolnej inskrypcja ryta.Więcej oGrób Franciszka Nieszczułkowskiego[…]
Cmentarz Wojskowy na Starej Rossie jest jednym z pierwszych wileńskich wojennych cmentarzy żołnierzy polskich poległych w l. 1919-1920. Dla tych, którzy polegli w walkach o miasto znaleziono miejsce przed murem starego cmentarza na Rossie, po lewej stronie od głównej bramy. Do 1921 r. usypano wzdłuż niego dwa rzędy mogił, zwieńczonych drewnianymi krzyżami. Każdy z nichWięcej oCmentarz Wojskowy na Starej Rossie i Mauzoleum Matki i Serca Syna[…]
Szymon Konarski, ps. „Janusz Hejbowicz”, „Janusz Niemrawa” (ur. 5 marca 1808 we wsi Dobkiszki w pobliżu Sejn, zm. 27 lutego 1839 w Wilnie) – polski działacz niepodległościowy, powstaniec listopadowy, członek Młodej Polski i Stowarzyszenia Ludu Polskiego. Urodzony w rodzinnym majątku Dobkiszkach w pow. kalwaryjskim w rodzinie wyznania kalwińskiego. Był synem byłego oficera, jeszcze jako dzieckoWięcej oPomnik w miejscu stracenia Szymona Konarskiego na Pohulance[…]
Jan Stalewski, weteran 1863 r., ur. 5 maja 1848 r. Dejuny k. Wiłkomierza, zm. 24. listopada 1935 r. w Wilnie. Syn Bonifacego i Marianny z Wyszomirskich (zamordowani przez Kozaków po denuncjacji). Weteran Powstania Styczniowego, w latach 1895-1922 mieszkał w Nowosybirsku, następnie wrócił do Polski. Pochowany Wilno cm. Piotra i Pawła kwatera 13 grób 227 [1]. [1] https://genealogia.okiem.pl/powstanies/index.php?nazwisko=Stalewski
ks. Stanisław Iszora (ur. 12 kwietnia 1838 w Cesarce, zm. 3 czerwca 1863 w Wilnie) – ksiądz katolicki, pierwsza ofiara terroru Michaiła Murawiowa na Litwie. Syn Stanisława, dziedzica majątku Cesarka pod Wiłkomierzem, i Marii Szantyr. Gimnazjum ukończył w Wilnie i wstąpił do Petersburskiej Akademii Duchownej, przeniesionej tam z Wilna w 1842 r. Był to jedynyWięcej oGrób uczestnika powstania styczniowego ks. Stanisława Iszory[…]
Wanda Bagieńska, żyła lat 47[1] [1] http://www.atminimoknyga.lt/1863/gps.php?photo=IMG_20130730_164803
Stanisław Jodko, żył w l. 1837–1939, prezes Stowarzyszenia Weteranów Kresowych Powstania 1863.
Szymon Surewicz – inwalida 1863 r., zm. 17 października 1928 r. w wieku 95 lat (nagrobek został odnowiony w 1997 r.).